Στον δρόμο του Δεκέμβρη βαδίζουμε ξανά | 12 χρόνια από τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου

Κάλεσμα Δράσης

Κυριακή 06/12 | Πάρκο Λιπασμάτων | 12:00

 12 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Ε.Κορκονέα, η συζήτηση για την κρατική καταστολή και βία είναι σίγουρα και αναγκαία και επίκαιρη. Όσο και αν προσπάθησε το κράτος και οι κυβερνήσεις να παρουσιάσουν τη δολοφονία αυτή σαν ένα ατυχές γεγονός, σαν την «κακιά στιγμή» για τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη που βρέθηκε μπροστά στον ανισόρροπο αστυνομικό, η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ξεγύμνωσε και ξεγυμνώνει την ουσία της κρατικής καταστολής. 

 Μια καταστολή, που πυροδοτήθηκε από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης σε μια προσπάθεια του ιδίου του κράτους να θωρακιστεί από οποιοδήποτε ενδεχόμενο μαζικής  αντίδρασης του κινήματος. Η εξέγερση που ακλούθησε και σημάδεψε τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς και η έκταση που έλαβε, δεν εδραιώνονται αποκλειστικά και μόνο στην οργή του λαού και της νεολαίας για το παραπάνω συμβάν. Αντίθετα η εξέγερση του Δεκέμβρη ενσάρκωσε και ενσαρκώνει την ενστικτώδη αντίδραση των νέων ενάντια στο μέλλον που τους προοιωνιζόταν, με την κυβέρνηση να ετοιμάζεται να ρίξει το βάρος της κρίσης στις πλάτες τους.

 

 Αυτό θα πρέπει να είναι και το πρίσμα μέσα από το οποίο θα πρέπει να δούμε και την φετινή 6η Δεκέμβρη. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί απλά μια εθιμοτυπική διαδήλωση, απλά ένα μνημόσυνο. Τώρα, όπως και τότε, βλέπουμε την κρατική βία και καταστολή να εντείνονται ολοένα και περισσότερο. Τα περιστατικά του τελευταίου διαστήματος είναι πολλά. Ξεκινάνε από την πολιτική των προστίμων και την αυθαιρεσία που έχει δείξει ουκ ολίγες φορές η αστυνομία και φτάνουν στο τυφλό χτύπημα κατά της νεολαίας στις πλατείες, στο χτύπημα των μαθητικών κινητοποιήσεων και, τελικά, σε χουντικής εμπνεύσεως απαγορεύσεις για το Πολυτεχνείο με τις αύρες, τα χημικά και τις συλλήψεις στον σωρό να περιμένουν τους διαδηλωτές. 

 Όλη αυτή η κατάσταση, βέβαια, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία, ούτε απλά ένα βίτσιο του Χρυσοχοΐδη και του Μητσοτάκη, αλλά αντίθετα έρχεται σε μία περίοδο που σφραγίζεται από τη διπλή οικονομική και υγειονομική κρίση.  Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση παρά την εξέλιξη της πανδημίας δεν έχει φιλοτιμηθεί να πάρει το παραμικρό μέτρο για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Σε μια περίοδο που, με δικαιολογία και τις νέες συνθήκες της πανδημίας, ο κόσμος της εργασίας βλέπει να καταπατώνται συνεχώς τα δικαιώματά του και έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα της ανεργίας, της επισφάλειας, της τηλεργασίας, της κατάργησης του οκτάωρου. Σε μια περίοδο που η νεολαία φταίει χωρίς να έχει φταίξει, γιατί τόλμησε να πάει μια βόλτα σε μια πλατεία, γιατί τόλμησε να κάνει καταλήψεις στα σχολεία για τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας, γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει τη δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης. 

 Η νέα, λοιπόν, πραγματικότητα που διαμορφώνεται χαρακτηρίζεται από μία διάχυτη οργή που υπάρχει στην κοινωνία. Είναι η οργή όλων εκείνων των ανθρώπων που ασφυκτιούν με την παρούσα κατάσταση και δεν αντέχουν πια να σηκώνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες τους. Είναι η οργή που η κυβέρνηση και το κράτος φοβούνται ότι μπορεί να οδηγήσει σε νέες κινηματικές εξάρσεις, που θα αμφισβητήσουν και θα συγκρουστούν με την κυριαρχία τους. Για αυτό και η εντεινόμενη καταστολή για να αποτρέψουν κάθε μορφή μαζικής διεκδίκησης, να «προλάβουν» κάθε ριζοσπαστική δράση, να φιμώσουν κάθε διαφορετική σκέψη, να τρομοκρατήσουν προληπτικά κάθε άνθρωπο που σκέφτεται να αγωνιστεί.

 Η 6η Δεκέμβρη φέτος θα πρέπει να αποτελέσει έναν σημαντικό κινηματικό κόμβο απέναντι στην κρατική βία και καταστολή. Μέσα από μαζικές κινητοποιήσεις (και τηρουμένων προφανώς των απαραίτητων μέτρων υγειονομικής προστασίας, όπως έχει άλλωστε αποδείξει και το κίνημα ότι μπορεί να τα εφαρμόσει), σπάμε για άλλη μια φορά την τρομοκρατία και εκφράζουμε την ανυπακοή μας απέναντι στην κυβέρνηση. Η φετινή 6η Δεκέμβρη θα πρέπει επίσης να συνδέεται άμεσα με την πάλη που δίνει όλο αυτό το διάστημα ο λαός και η νεολαία για ενίσχυση της δημόσιας υγείας, για την εξασφάλισης αξιοπρεπούς εργασίας για όλους, για τη διεκδίκηση εκείνης της παιδείας που εμείς έχουμε ανάγκη. 

 Όσο και αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν όσο και αν προσπαθούν να τσακίσουν τις ζωές μας , το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας εξοργίζουν ακόμα πιο πολύ. Και να είναι σίγουροι ότι αυτή την οργή θα τη βρουν πολύ σύντομα μπροστά τους. 

 

Αντιπολεμική - Αντιμιλιταριστική διαδήλωση | Σάββατο 24/10 - 13:00

 Ειρήνη στους λαούς - Καμία σκέψη για στράτευση στα 18 και αύξηση θητείας!

 Ο λαός, αφού πλήρωσε και πληρώνει όλα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, καλείται τώρα με την πλήρη όξυνση της πανδημίας, της φτώχειας, της ανεργίας, της κρατικής καταστολής από την κυβέρνηση και το αστικό τόξο να πληρώσει και το τίμημα των πολεμοκάπηλων σχεδίων των καπιταλιστών . Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μετατρέπεται σε σκακιέρα θανάτου για τους λαούς και ταυτόχρονα σε πεδίο κερδών για την πολεμική βιομηχανία . Η χώρα μας, πέρα από το γεγονός ότι γέμισε με βάσεις πολέμου των ΗΠΑ–ΝΑΤΟ–ΕΕ, ξεκάθαρη δηλαδή επιλογή των αστικών κυβερνήσεων να γίνουμε το πολεμικό ορμητήριο για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, επιλέγει να ρίξει πάνω από 10.000.000.000(δέκα δις) ευρώ, ταυτόχρονα με την Τουρκία, στο αστείρευτο και καταστροφικό πηγάδι των πολεμικών εξοπλισμών. Αντί για σύγχρονες ΜΕΘ εκσυγχρονίζει F-16, αντί νοσοκομείων φρεγάτες ΜΕΚΟ, αντί δασκάλων και σχολείων αγοράζει ελικόπτερα, τορπίλες και πυραύλους.

 Και μέσα σε όλα αυτά καλούν τη νεολαία να πληρώσει το τίμημα, με ντύσιμο στο χακί απ' τα 18 έτη και αύξηση της θητείας. Και τα δύο είναι πλήγματα στα δικαιώματά της αλλά και επιπλέον οικονομική επιβάρυνση για τις οικογένειες των νέων στρατευμένων. Θέλουν οι νέοι να σταματήσουν να παίρνουν πανεπιστημιακή ή τεχνολογική γνώση και να παραδοθούν απ’ τα 18 τους στον μιλιταρισμό, την καταπίεση, τη συντριβή της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας. Θέλουν να τους εκπαιδεύσουν σε υποταγή στην κάθε εξουσία και τα «εθνικά δίκαια» . Από το σχολείο απευθείας στον στρατό, γιατί θέλουν υπάκουα-πειθαρχημένα-αναλώσιμα στρατιωτάκια για μια ζωή! Μακριά από τη μόρφωση, χωρίς δικαιώματα στη δουλειά, κρέας για τα κανόνια. Αυτά φαντάζονται η κυβέρνηση της ΝΔ, το πολιτικό σύστημα, οι επιχειρηματίες και οι στρατηγοί.

• Ελεύθερη ζωή - όχι από τα 18 στο χακί. Καμία σκέψη για αύξηση στρατιωτικής θητείας, αγώνας για μείωσή της και για πλήρη δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα στους φαντάρους.
• Όχι στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα - κονδύλια για την παιδεία, την υγεία, τις κοινωνικές ανάγκες.
• Έξω οι βάσεις, έξοδος από το ΝΑΤΟ, καμιά συμμετοχή του στρατού σε επιχειρήσεις εκτός συνόρων.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ-ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ
 ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 24/10/2020 ΣΤΙΣ 13:00 ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ!

7 χρόνια μετά: Ο Παύλος ζει | Οι ναζί στη φυλακή

 

Για τον περισσότερο κόσμο, ο Σεπτέμβριος είναι πάντα ο μήνας της αναδιοργάνωσης, της ανασύνταξης και της επιστροφής στην καθημερινότητα. Για κάποιους όμως, κάποια χρόνια πριν, ο χρόνος σταμάτησε ένα βράδυ κι από τότε ο μήνας αυτός είναι μήνας αγώνα, μνήμης και αντίστασης.

 Τον Σεπτέμβριο του 2013, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το τάγμα εφόδου της Χ.Α. αφήνει ανεξίτηλο σημάδι και φανερώνει για τα καλά το πρόσωπο του τέρατος. Πριν επτά χρόνια, μετά από αλλεπάλληλα πογκρόμ, επιθέσεις και τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, οι δικαιολογίες γι'αυτούς που μιλούσαν για ένα "γνήσιο πατριωτικό μέτωπο" τελειώνουν. Αυτό που ακολούθησε ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου, χειμαρρώδους αντιφασιστικού κινήματος, που αγωνίστηκε ενάντια στη μαυρίλα και το μίσος. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονείται μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Κι έτσι, οι Σεπτέμβρηδές μας δεν θα είναι ξανά οι ίδιοι.

 Χρειάστηκαν λοιπόν ανυποχώρητοι αγώνες όμως τελικά, τον Απρίλιο του 2015, αυτό που ο Παύλος ξεκίνησε δείχνοντας τον δολοφόνο του, ήταν η αρχή της μεγαλύτερης σε διάρκεια δίκης μέχρι σήμερα, με δεκάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφίας, αμέτρητες ώρες και ακούραστες μάχες της Πολιτικής Αγωγής, της οικογένειας και των φίλων του. Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, η δράση του αντιφασιστικού κινήματος έστειλε τους νεοναζί του Μιχαλολιάκου στο περιθώριο, αναγκάζοντάς τους να κλείσουν σχεδόν κάθε γραφείο τους, να απομονωθούν εκλογικά και, σε ένα τεράστιο ποσοστό, και κοινωνικά. 

 Όχι φυσικά πως έχουμε αυταπάτες. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με μία καταδικαστική απόφαση θα είναι τεράστια δικαίωση αλλά και μεγάλη ανάσα. Όμως, η φασιστική εφεδρεία του κράτους αποτελεί πάντα απειλή και σε μια περίοδο που η καταστολή εντείνεται, με την πανδημία ως "τέλεια" αφορμή, και με φασιστικά/νεοναζιστικά μορφώματα να ξεπετιούνται συνεχώς, για να βρουν τα πρωτοπαλίκαρα της Χ.Α. κομματική στέγη, οφείλουμε να μην εφησυχάζουμε.

 Οι μέρες αυτές μας βρίσκουν στον απόηχο της πυρκαγιάς στο κολαστήριο της Μόριας και στο κατώφλι των νέων, απάνθρωπων και εκδικητικών συνθηκών στις οποίες θα κληθούν να "ανταπεξέλθουν" οι πρόσφυγες στη χώρα μας. Μας βρίσκουν αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα στην οποία ο Βασίλης Μάγγος βρίσκεται μετά θάνατον στο εδώλιο, οι απανταχού αγωνιστές ξυλοκοπούνται, συλλαμβάνονται και βασανίζονται από τα σώματα ασφαλείας, άνθρωποι αφήνονται στο έλεος της πανδημίας, η δημόσια υγεία και η παιδεία μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα για να αγοράζεται πολεμικός εξοπλισμός και να εξαγοράζονται Μ.Μ.Ε. Στον βωμό του "αόρατου εχθρού", τα εργατικά δικαιώματα καταπατώνται και διαλύονται κατακτήσεις δεκαετιών. 

 Κι αν όλα τα παραπάνω, το καθένα μόνο του αλλά και όλα μαζί, φαίνονται αβάσταχτα και μη αναστρέψιμα, εμείς οφείλουμε να πορευτούμε κρατώντας πάντα μέσα μας το νόημα του δικού μας Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη, κόντρα στον φασισμό, την καταστολή και την εκμετάλλευση.
 Ο ένας για τον άλλο.

Λευτεριά στον Λαό | Θάνατος στον φασισμό

Καλούμε:

• Στην Αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι, Παρασκευή 18/09, με συγκέντρωση στο μνημείο στις 17:30 
• Στη συγκέντρωση έξω από το εφετείο την ημέρα της απόφασης, Τετάρτη 07/10 στις 09:30

 

 

Τα δικαιώματα μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα! | Συγκέντρωση Παρασκευή 1 Μάη, 10:30πμ, Χαυτεία

Ταξική Πρωτομαγιά - Συγκέντρωση

Παρασκευή 1 Μάη, 10:30πμ, Χαυτεία

Τα δικαιώματα μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα

Για άλλη μια φορά βγαίνουμε στον δρόμο για τα δικαιώματα μας // τηρούμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και προφύλαξης // συνεχής αγώνας για την υπεράσπιση της εργασίας και της δημόσιας υγείας // ενάντια σε ΕΕ-Κυβέρνηση-Εργοδοσία

 Το 1886, οι εργάτες και οι εργάτριες στο Σικάγο, θυσιάστηκαν στην προσπάθεια τους να κάνουν πράξη το αίτημα τους για 8 ώρες δουλειά – 8 ώρες ανάπαυση – 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Μετά από 134 χρόνια και εκατοντάδες αγώνων, στην πιο εκσυγχρονισμένη φάση της ανθρώπινης κοινωνίας, η εργατική τάξη αντιμετωπίζει σε παγκόσμιο επίπεδο μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα της – τις αιματοβαμμένες κατακτήσεις της. Η αντιδραστική εκστρατεία του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας εκφράζεται με πολλά πρόσωπα. Η αυξανόμενη φτώχεια, ο ολοκληρωτισμός, το ενδεχόμενο του πολέμου, ο φασισμός αλλά και οι έμφυλες διακρίσεις γίνονται ολοένα και πιο απειλητικά για το σύνολο της πλειοψηφίας. Τρανταχτό παράδειγμα της τάσης αυτής, είναι η «διαχείριση» της πανδημίας του κορονοϊού. Κεφάλαιο και κυβερνήσεις, προσπαθούν να φορτώσουν τις ζημιές στις πλάτες των εργαζομένων. Το καπιταλιστικό σύστημα για ακόμα μια φορά δείχνει πως δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη ζωή, παρά μόνο για τα συμφέροντα των λίγων, του κεφαλαίου και της συντήρησης των κερδών τους.

 Στην Ελλάδα, με το πρόσχημα της «ατομικής ευθύνης» προσπαθούν να μετακυλήσουν στο λαό το φταίξιμο, να τον αποπροσανατολίσουν σχετικά με τις ανεπάρκειες στο δημόσιο σύστημα υγείας, προϊόν των αντι-λαϊκών πολιτικών αυτής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πως μπορούν να κρύψουν όμως την ξεκάθαρη επιλογή τους να στηρίξουν τις ιδιωτικές κλινικές, αντί για το Ε.Σ.Υ.; Πως μπορούν να κρύψουν την (εγκληματική) έλλειψη υγειονομικού υλικού στα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας, τις ελάχιστες ΜΕΘ, το υποστελεχωμένο υγειονομικό προσωπικό; Ταυτόχρονα, μερικές δεκάδες εκατομμύρια δόθηκαν σε προπαγανδιστικές καμπάνιες και σε κακοφτιαγμένα προγράμματα δήθεν για την κατάρτιση επιστημόνων και επαγγελματιών. Παράλληλα, το «τυράκι» των 800 ευρώ δεν μπορεί ούτε για αστείο να καλύψει τις ανάγκες των εργαζομένων που βρίσκονται σε αναστολή της σύμβασης τους, ενώ για τους ανέργους, για όσους δουλεύουν υπό καθεστώς μαύρης εργασίας ή για όσους θα χάσουν τη δουλειά τους, δε γίνεται ούτε κουβέντα. Πολλοί μάλιστα πληττομένοι κλάδοι, όπως πχ αυτός των καλλιτεχνών, θα μείνει σε μεγάλο ποσοστό ακάλυπτος ακόμα κι από αυτό το μικρό επίδομα!

 Στον εργασιακό μεσαίωνα, ακόμα, που θέλουν να μας επιβάλλουν, δεν λείπει ο σχετικός νόμος σχετικά με την μείωση προσωπικού έως και κατά 50%, η περαιτέρω εδραίωση της ελαστικής εργασίας, η συνεχής δηλαδή υποβάθμιση των όρων εργασίας μας. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο «περίτεχνα» επιχειρεί να περιορίσει την πολιτική – συνδικαλιστική δράση, επαναφέροντας το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης και απαγορεύοντας πρακτικά την απεργία, σε μια περίοδο που η εργοδοτική αυθαιρεσία κορυφώνεται.

 Η Πρωτομαγιά του 1886 είναι μέρα μνήμης και σύμβολο αγώνα. Είναι μέρα απεργίας, δεν είναι γιορτή. Έγινε ο σηματοδότης μιας νέας εποχής, νέων αγώνων ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και με φόντο την συνολική κοινωνική απελευθέρωση. Κυρίαρχα όμως έδειξε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος, πως οι αγώνες νικούν και πως συλλογικά μπορούμε να αναμετρηθούμε νικηφόρα ενάντια σε όσα μας καταπιέζουν. Το εργατικό κίνημα και η νεολαία μπορεί και πρέπει να αντιστέκεται στο σήμερα, και υπό αυτό το πρίσμα καλούμαστε να διαδηλώσουμε και αυτήν την ιδιαίτερη Πρωτομαγιά.
Ήδη οι κινητοποιήσεις, όπως αυτή του νοσοκομειακού προσωπικού, η 48ωρη απεργία στη ΛΑΡΚΟ, η απεργία των συμβασιούχων στην υπηρεσία Ασύλου, η στάση εργασίας στην εταιρεία Βeat, οι κινητοποιήσεις στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ και στο αεροδρόμιο ενάντια στις απολύσεις και οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών μας δείχνουν το δρόμο!

 Σήμερα, η δυνατότητα ώστε να απολαμβάνει ο λαός τον πλούτο που παράγει, είναι πραγματική. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας δίνουν την δυνατότητα για μείωση του χρόνου εργασίας, καλύτερες συνθήκες, αξιοπρεπές εισόδημα και συνολικά ανώτερο βιοτικό επίπεδο. Σήμερα η εργαζόμενη μπορεί να έχει μόνιμα και σταθερή δουλειά, με σύγχρονα δικαιώματα, κόντρα στο δίπολο μεταξύ ανεργίας και επισφάλειας. Σήμερα ο εργαζόμενος μπορεί να απολαμβάνει σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας, Κοινωνικής Πρόνοιας, Παιδείας, μπορεί να έχει ελεύθερο χρόνο και πρόσβαση σε υποδομές αξιοποίησης του. Σήμερα, τέλος, μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση και να συμβιώσει αρμονικά με το περιβάλλον, βάζοντας τέλος στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και καταστροφή του.

 Γι αυτά και για ακόμα περισσότερα, η 1η Μάη είναι άλλη μια μέρα ταξικού αγώνα, μια μέρα που πρέπει το εργατικό κίνημα να βγει μπροστά και να τα διεκδικήσει όλα, να γίνει το αντίπαλο δέος ενάντια στα σχέδια εργοδοσίας – κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Το εργατικό κίνημα που θα απομονώσει τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που θα συγκροτηθεί από τα κάτω και ανεξάρτητα με μόνο γνώμονα τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας, του εργαζόμενου λαού, των ανέργων και της νεολαίας!
Μένουμε Αγωνιζόμενοι/ες!

 Η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου – Δραπετσώνας καλεί σε συγκέντρωση την Παρασκευή 1 Μάη στις 10:30 στα Χαυτεία, μαζί με τα ανεξάρτητα ταξικά σωματεία, εργατικά σχήματα, φοιτητικούς συλλόγους, φορείς και συλλογικότητες.

Συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης | Κανένας μόνος στην πανδημία

Φίλες και φίλοι,

   Η Εργατική Λέσχη θα είναι ανοιχτή για κάποιες ώρες τις επόμενες ημέρες, για όσο διάστημα χρειαστεί, και θα συλλέγουμε είδη πρώτης ανάγκης για τους συνανθρώπους μας.

Το τελευταίο διάστημα, πάρα πολλοί άνθρωποι και για πολλούς λόγους δυσκολεύονται να προμηθευτούν τα αγαθά που χρειάζονται ή να εξυπηρετήσουν βασικές ανάγκες. Θέλουμε λοιπόν η συλλογικότητα να λειτουργήσει σαν ένας χώρος αλληλεγγύης, όπου όσοι έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν θα μπορούν να προσφέρουν οποιαδήποτε υλική ή άυλη βοήθεια ή διαθεσιμότητα και, αντίστοιχα, θα απευθύνεται όποιος χρειάζεται βοήθεια για να καλύψει οποιαδήποτε βασική του ανάγκη.

Για τις επόμενες ημέρες, ο χώρος θα είναι ανοιχτός:
Παρασκευή 10/04 | Ώρες 12:00-14:00
Σάββατο 11/04 | Ώρες 13:00-15:00
Δευτέρα 13/04 | Ώρες 18:30-20:30

Διεύθυνση: Αθανασίου Μιαούλη 1, Κερατσίνι
Επικοινωνία: https://www.facebook.com/felkd ή ergatikileshi.kd@gmail.com

Κανένας μόνος απέναντι στη πανδημία. Στον κόσμο που μας ετοιμάζουν, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Κανένας μόνος απέναντι στην πανδημία!

 Τον τελευταίο μήνα, όλοι μας δίνουμε τη μάχη της επιβίωσης στην καθημερινότητα πιο έντονα από ποτέ. Προστατευόμαστε για να φρενάρουμε τη διασπορά του κοροναΐού, για να μειωθεί ο αριθμός των νοσούντων  ενώ ταυτόχρονα στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε εκείνους που περνάνε την κρίση της πανδημίας πιο δύσκολα από τους υπόλοιπους. Είναι οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι πιο φτωχοί, οι πρόσφυγες και μετανάστες.

 Μέσα σε αυτή την εντεινόμενη κοινωνική κρίση και επίθεση, εν μέσω της πανδημίας του κοροναΐού, η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να σταθεί ενάντια στους πολίτες. Η συνεχιζόμενη προσπάθειά της (και των ΜΜΕ) να ενοχοποιηθούν «μερικοί επιπόλαιοι» και να κατηγορηθούν οι πολίτες για «ελλειμματική ευθύνη» έχει μοναδικό στόχο τη μεταφορά του βάρους των ευθυνών σε αυτούς και την καλλιέργεια αντιλήψεων του τύπου «όλοι φταίμε». 

 Ως απάντηση λοιπόν σε αυτή την υποτιθέμενη "έλλειψη ευθύνης" των πολιτών, η κυβέρνηση ανήγγειλε πρωτοφανή αντιδημοκρατικά μέτρα απαγόρευσης των «μη αναγκαίων» μετακινήσεων. Ήδη, για τέταρτη συνεχή εβδομάδα, αρνείται να ενισχύσει το ΕΣΥ με προσωπικό και κλίνες Μ.Ε.Θ., ενώ παράλληλα αρνείται να λάβει μέτρα προστασίας των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους.

 Είναι χαρακτηριστικό ότι έννοιες που θα περίμενε κανείς να κυριαρχήσουν στο σχέδιο αντιμετώπισης μιας πανδημίας, όπως "εξετάσεις", "νοσοκομεία", "κλίνες", "υγειονομικό προσωπικό", "εξοπλισμός", σχεδόν απουσιάζουν από την καθημερινή ενημέρωση, ενώ οι έννοιες που τελικά κυριαρχούν και αποτελούν αποκρυστάλλωση του σχεδίου της κυβέρνησης αφορούν τους "παραβάτες και ανεύθυνους πολίτες", τα "πρόστιμα", τις "απαγορεύσεις" κτλ.

 Αλλά «δεν φταίμε όλοι». Ακόμα και τώρα τα μόνα μέτρα της κυβέρνησης είναι το «μένουμε σπίτι» και οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, αφήνοντας τα νοσοκομεία διαλυμένα χωρίς προσωπικό, αντιδραστήρια και μέτρα προστασίας.

 Επιλέγοντας αστυνομικά και κατασταλτικά μέτρα για τον έλεγχο και την απαγόρευση της κυκλοφορίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφήνει τα δημόσιο σύστημα υγείας διαλυμένο, χωρίς προσωπικό, χωρίς μαζικά προληπτικά τεστ και αντιδραστήρια, χωρίς μέτρα προστασίας για τους υγειονομικούς, ενώ προκλητικά δίνει πλουσιοπάροχα δώρα στους καναλάρχες για τα διαφημιστικά σποτ του «Μένουμε Σπίτι» (ενώ στην αρχή είχε δηλώσει ότι δεν θα κοστίσει τίποτα στο Δημόσιο ) και στους μεγάλους ιατρικούς-διαγνωστικούς ιατρικούς ομίλους (ενώ θα μπορούσε να τους επιτάξει).

 Την ίδια ώρα, επιτρέπει να λειτουργούν εμπορικές – παραγωγικές δραστηριότητες σε χώρους που συνωστίζονται χιλιάδες εργαζόμενοι ο ένας πάνω στον άλλο (τηλεφωνικά κέντρα, εργοστάσια, κ.α.), παρακολουθώντας ουσιαστικά αμέτοχη τις επιχειρήσεις να «ξεσκαρτάρουν» το προσωπικό τους και να απολύουν κατά χιλιάδες. Η κυβέρνηση τους προτείνει, αντί να τους απολύσουν, να τους κόψουν τον μισθό στο μισό μέσα από την εκ περιτροπής απασχόληση.

 Δεν τους εμπιστευόμαστε, ούτε τους παραχωρούμε την ευθύνη της επιβίωσής μας. Χρειάζεται όλοι/ες μας να σταθούμε ενωμένοι απέναντι σε αυτούς που θεωρούν την πανδημία μια ακόμη ευκαιρία για περισσότερα κέρδη, για νέες μπίζνες, για ακύρωση και των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων.
 Είναι τώρα η ώρα για ένα κύμα αλληλεγγύης στην κοινωνία. Γιατί δεν περισσεύει κανένας στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία. Γιατί είτε θα σωθούμε όλοι μαζί και θα μπορέσουμε να υπερασπίσουμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας απέναντι σε όσα ετοιμάζει η κυβέρνηση και το κράτος, είτε θα μας ξημερώσει ένα δυστοπικό μέλλον. Η ανάγκη για αλληλεγγύη γίνεται ήδη πιο έντονη και, όσο θα περνά ο καιρός και οι επιπτώσεις της πανδημίας θα ορθώνονται μπροστά μας, αυτή θα μεγαλώνει.

 Σε αυτή τη μάχη, ως Εργατική Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας είμαστε εδώ! Αλληλεγγύη-Συλλογικότητα-Αγώνας ήταν και είναι τα στοιχεία που θέλουμε και προσπαθούμε να μας χαρακτηρίζουν. Είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε ουσιαστικά και πρακτικά όσους έχουν ανάγκη αυτές τις δύσκολες στιγμές. Για να διατηρήσουμε τη σκέψη μας και τη συνείδηση μας δραστήρια, διαυγή και υγιή. Για να παραμείνουμε ενεργοί και λειτουργικοί πολιτικά, συλλογικά και κοινωνικά.

Μένουμε ενεργοί, μένουμε υγιείς , μένουμε μαχητικοί και αλληλέγγυοι.

*Βρείτε εδώ την Ομάδα Αλληλεγγύης απέναντι στην
 πανδημία για το Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα