27/2/13

Οχι στα σχέδια του Δήμου για επέκταση της ΔΕΗ

Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στην ημερήσια διάταξη του δημοτικής αρχής του  Κερατσινιού Δραπετσώνας.

Στην εποχή που η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κινείται στον αστερισμό του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου,  θα περίμενε κανείς ότι οι τοπικές διοικήσεις των δήμων θα ήταν πιο «ευαίσθητες»  και δεν θα έμπαιναν σε αυτή τη διαδικασία. 
Κι όμως ο δημοτική αρχή όχι μόνο συναινεί σε αυτή τη λογική αλλά πρωτοστατεί . Πρωτοστατεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο. Πρώτα να γίνει η συμφωνία για την ίδρυση και εγκατάσταση νέας μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, για να ακολουθήσει το ξεπούλημα του υπάρχοντος εργοστασίου.

19/2/13

Τα εργασιακά και τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων δεν μπορούν να είναι μέσο «πίεσης» στα χέρια κανενός



ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  &  ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ  ΣΤΟΥΣ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ  ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ  ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ


    Στις  εποχές  του  μνημονίου, η Ε.Ε. το ΔΝΤ και  η  τρικομματική συγκυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ),   συνεχίζουν την επίθεση  σε κάθε  κοινωνικό δικαίωμα.  Έχουν βάλει στόχο την συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων έναντι πινακίου φακής, το πέρασμα υπηρεσιών των ΟΤΑ σε ιδιώτες, τη διαχείριση των αποβλήτων και των σκουπιδιών των Δήμων από τους μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να παραδώσει .

15/2/13

BIO.MEΤ.: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ? ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο.

Τάσος Λειβαδίτης

"Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνιζόμαστε για να περάσει το εργοστάσιο από τα χέρια του κεφαλαίου στα χέρια των εργαζομένων!

20 Φλεβάρη, Μέρα Αντίστασης και Αγώνα


20  ΦΛΕΒΑΡΗ  ΓΕΝΙΚΗ  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ   ΑΠΕΡΓΙΑ

ΗΜΕΡΑ  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ & ΑΓΩΝΑ  
  Εδώ  και  3  χρόνια  οι  εργαζόμενοι  βιώνουν  την  πιο  βάρβαρη  επίθεση των τελευταίων δεκαετιών.  Αυτή η  πολιτική  οδηγεί  εκατομμύρια  εργαζόμενους  στην  ανεργία  στην  φτώχεια   και  στον  κοινωνικό αποκλεισμό .
Κι η  ιστορία  συνεχίζεται ….
  Σειρά  έχουν αυτές  τις ημέρες  το  Μνημόνιο  3  που φέρνει  αλλά  3  δις  € , φόρους  και περικοπές , που  φυσικά  τα  θέλουν  κι αυτά από  εμάς  .
  Κυρίως  όμως  βάζουν στο  κέντρο  της επίθεσης  όλα τα  εργασιακά  μας  δικαιώματα, καταργούν  τις  Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας  αλλά  και το  κατώτερο  μισθό , στο εξής θέλουν  αυτός  να  καθορίζεται  με βάση την ανεργία  που αυτοί και  η  πολιτική  τους   δημιουργούν  και  να  τον ρυθμίζουν  με   κυβερνητικές  αποφάσεις.

13/2/13

Η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου Δραπετσώνας είναι πλέον πραγματικότητα


Δελτίο Τύπου για την ίδρυση της
Εργατικής Λέσχης Κερατσινίου Δραπετσώνας
Πραγματοποιήθηκε σήμερα με εξαιρετικά ελπιδοφόρα συμμετοχή, η ιδρυτική συνέλευση της Εργατικής Λέσχης Κερατσινίου – Δραπετσώνας. Παραβρέθηκαν περισσότεροι από 70 συναγωνιστές. Πραγματοποιήθηκε ένας πολύ γόνιμος διάλογος, για τα τεράστια προβλήματα στους χώρους δουλειάς, την μάστιγα της ανεργίας, τη διάλυση της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού. Πλούσια συζήτηση έγινε και για την ανάγκη να δυναμώσει η αλληλεγγύη από εργαζόμενους για εργαζόμενους, ταυτόχρονα με την ανάγκη να δυναμώσει το μέτωπο ενάντια στην άνοδο του Φασισμού.

12/2/13

Αφίσα Εργατικής Λέσχης Κερατσινίου Δραπετσώνας

Ιδρυτική συγκέντρωση Εργατικής Λέσχης Κ. Δ.


''Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,  προσμένουμε,  ίσως,  κάποιο θάμα!"

'' Όχι με λόγια, μ’ έργα τ’ Άδικο πολέμα!
Κι όχι μονάχος! Με τα πλήθη συνταιριάσου!
Κι άμα θα σπάσουν οι αλυσίδες τ’ αδερφού,
η λεφτεριά η δικιά του θα ναι λεφτεριά σου...
  

1000  απολύσεις την ημέρα, η ανεργία στο 35%, πάνω από 55% στην νεολαία, πάνω από 25.000 άστεγοι στην Ελλάδα, από 25% έως 40% μειώσεις μισθών.  Πάνω από 500.000 παιδιά που υποσιτίζονται. Αυξήσεις φόρων και χαρατσιών έως 40%. Εκατομμύρια νοικοκυριά χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης, χίλια χωρίς ρεύμα κάθε μέρα, χιλιάδες λουκέτα σε μικρομάγαζα, σχολεία χωρίς δασκάλους και βιβλία, νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και φάρμακα, συνταξιούχοι χωρίς σύνταξη, πολύτεκνοι χωρίς επίδομα, φοιτητές χωρίς βιβλία, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Φτώχεια που σύμφωνα με την Γιούροστατ φτάνει το 70% του λαού.
Αυτή είναι η Ελλάδα του 2013, των Μνημονίων, της Ε.Ε, ΔΝΤ, των τραπεζών. Αυτή την εξαθλιωμένη ζωή  επιφυλάσσουν όχι μόνο για μας αλλά για  τις επόμενες γενιές.
Εμείς,  εργαζόμενοι-ες, νέοι-ές, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι του Κερατσινίου- Δραπετσώνας δηλώνουμε ότι ούτε δειλοί, ούτε μοιραίοι, ούτε άβουλοι είμαστε. 

Πρωτοβουλία για την δημιουργία ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ στo Κερατσίνι



   Εργαζόμενοι χωρίς δουλειά, σπίτια χωρίς ρεύμα, άρρωστοι χωρίς φάρμακα, φοιτητές χωρίς βιβλία, μαθητές που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία, αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους...
Αυτή είναι η “σύγχρονη” κοινωνία του 21ου αιώνα, αυτή είναι η Ελλάδα του 2013.
Η Ελλάδα των όλο και πιο διακριτών δύο κόσμων.  
Από την μία ο κόσμος μας: Ο κόσμος της εργασίας, της ανεργίας, της νεολαίας χωρίς μέλλον, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Από την άλλη ο κόσμος τους: των τραπεζών, της Ε.Ε, του Δ.Ν.Τ, της ρεμούλας, της εκμετάλλευσης και του ανεξέλεγκτου υπερκέρδους, με διαχειριστή   την κυβέρνηση μαριονέτα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
 Υπέρτατες αξίες τους σήμερα, η διάσωση του τραπεζικού τομέα, η αποπληρωμή των δανειστών, η παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ, η “ανταγωνιστικότητα” ακόμα κι αν αυτό σημαίνει φωτιά και ατσάλι για την ζωή των εργαζόμενων και την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Όπλα τους σε αυτόν τον πόλεμο που έχουν κηρύξει στον λαό, τα μνημόνια, η καταστολή, η διάλυση κάθε δημοκρατικού και εργατικού δικαιώματος, ο φασισμός.


O εργατικός τους μεσαίωνας είναι εδώ…
   Για να ξεπεράσουν την κρίση τους γυρνάνε την κοινωνία δεκαετίες πίσω, πάνω στις πλάτες μας. Κάθε μέρα χιλιάδες από εμάς βιώνουμε τη συντριβή κάθε εργατικού δικαιώματος που κερδήθηκε με αίμα και θυσίες. Κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα όπως: η σταθερή δουλειά, το οχτάωρο, το δώρο, η άδεια, η αποζημίωση, η ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, η δωρεάν περίθαλψη, η παιδεία, η πρόνοια, το δικαίωμα στον αγώνα και την απεργία  γίνονται παρελθόν. Το νέο μοντέλο εργαζομένου δεν είναι νέο αλλά πολύ παλιό.

Θέλουν εργαζόμενους, φτηνούς πειθαρχημένους και ευέλικτους, που θα δουλεύουν χωρίς ωράρια, πότε 13 και 15 ώρες την μέρα, πότε 3-4 ώρες όποια μέρα και ώρα χρειαστεί και πότε μια βδομάδα τον μήνα. Δηλαδή μισο-εργαζόμενοι  μισο-άνεργοι με την εκ περιτροπής εργασία, με μισθούς «επίδομα εργασίας», χωρίς ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τον καθένα μόνο του απέναντι στην τρομοκρατία των αφεντικών με τις ατομικές συμβάσεις και την απειλή της απόλυσης συνέχεια πάνω από τα κεφάλια μας.
Παράλληλα με το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν την φορομπηξία και τα χαράτσια, ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο και βασικά προϊόντα ακριβαίνουν συνεχώς, για να αυξήσουν την κερδοσκοπία των λόμπι. Όλα αυτά δημιουργούν ένα απίστευτο κλοιό γύρω μας, σπρώχνοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας όχι σε μια δύσκολη επιβίωση αλλά στην απόλυτη εξαθλίωση.
 Ήδη το 1/3 της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, την ίδια στιγμή που αυτοί που ευθύνονται για την κρίση συνεχίζουν να ζουν στις επαύλεις τους, απολαμβάνουν φοροαπαλαγών και ασυλίας και θησαυρίζουν ακόμη περισσότερο από το μόχθο μας σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες, 
   Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν όλο το αντεργατικό τους οπλοστάσιο για να καταστείλουν κάθε αγωνιζόμενη φωνή. Ποινικοποιούν κινητοποιήσεις και απεργίες, επιτίθενται σε αγωνιστές εργαζόμενους,
Σέρνουν στα δικαστήρια συνδικαλιστές, απολύουν όποιον αντιστέκεται, όπως έκαναν στο ΙΚΕΑ και στα SPRIDER, χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ για να προστατέψουν τα συμφέροντα των εργοδοτών απέναντι σε απεργούς και διαδηλωτές, όπως στην Χαλυβουργία και την Χαλκιδική.

Νέο  τους όπλο απέναντι στον «εχθρό λαό»,  ο φασισμός και οι ναζί της Χ.Α.  Η οποία σαν το νέο μαντρόσκυλο του συστήματος επιτίθεται στους μεροκαματιάρηδες, τους μετανάστες εργάτες, το εργατικό κίνημα την ίδια ώρα που γλείφει τα χέρια των αφεντικών τουςκαι προωθεί την εξαθλιωμένη εργασία του ανασφάλιστου μεροκάματου των 15 €. Το αντισυστημικό της πρόσωπο και η «δύναμη» της εξαντλείται στις επιθέσεις κατά των αδυνάτων και των φτωχών, της τάξης μας, ενώ από την άλλη σκύβει το κεφάλι μπροστά στο κεφάλαιο και καλεί σε «εθνική ενότητα» με τους τραπεζίτες τους εφοπλιστές και τους βιομήχανους, ενότητα δηλ. των θυτών με τα θύματα!  Πρωτοστατεί στην διαίρεση των εργαζομένων, αποπροσανατολίζει το λαό από τους πραγματικούς δυνάστες του, διασπείρει τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την κανιβαλική ιδεολογία « ο θάνατός σου η ζωή μου» προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στις πολιτικές των μνημονίων και του κεφαλαίου.
  Από την άλλη σε μία περίοδο τέτοιας αντιλαϊκής λαίλαπας, ο υπάρχων γραφειοκρατικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο.
Ο συνδικαλισμός των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ υποταγμένος, στα αφεντικά τους, με το ένα χέρι σηκώνουν και καλά αγωνιστική γροθιά και με το άλλο υπογράφουν συμβάσεις-διαθήκη για τους εργαζόμενους, συναινούν στα μέτρα, παίζουν τον ρόλο του «κοινωνικού εταίρου» με τον ΣΕΒ, τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις.
Τέτοιου είδους συνδικαλισμός ούτε θέλει  ούτε μπορεί, να εμπνεύσει τον κόσμο της εργασίας, ούτε να οργανώσει την αντίσταση και την αντεπίθεση του. Ούτε όμως και ο στείρος  κομματικός συνδικαλισμός  αποτελεί  λύση στον γενικότερο εκφυλισμό.

Ή θα μας συντρίψουν έναν- έναν Ή θα κερδίσουμε όλοι μαζί…
Εδώ που έχουμε φτάσει σα χώρα, η εξαθλίωση των εργαζομένων και της νεολαίας, το ξεπούλημα που μεθοδεύετε, δεν είναι τυχαίο. Μας έφερε η συντονισμένη επίθεση ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, στην προσπάθειά του να βγει από την δική του βαθειά κρίση.
Χρόνια ολόκληρα με εργαλείο τους υποτακτικούς δημοσιογράφους των  ΜΜΕ, διαμόρφωναν το κατάλληλο κλίμα για την αντιλαική επίθεση.
Χλεύαζαν κάθε φωνή που αποκάλυπτε την προοπτική της ΕΕ, τη ρεμούλα του Χρηματιστηρίου και των Ολυμπιακών, τα σκάνδαλα και τη διαπλοκή. Παρουσιάζοντας μια κοινωνική ψευτο-ευμάρεια, καλλιεργούσαν τις λύσεις του ατομισμού, του βολέματος, της υποταγής. Δούλεψαν πολύ για να κάνουν τους εργαζόμενους  χειραγωγημένους, συμβιβασμένους και άβουλους.
Έτσι μας θέλουν: μόνους, φοβισμένους, απελπισμένους καταθλιπτικούς, για να μπορέσουν να μας νικήσουν.
Αυτός είναι ο δρόμος  της σύγχρονης σκλαβιάς. Γιατί είναι σκλάβος, όποιος νιώθει σκλάβος.

Σ΄ αυτό το μέλλον που μας επιφυλάσσουν, εμείς επιλέγουμε το δύσκολο αλλά ωραίο δρόμο του αγώνα, της συλλογικότητας, της ρήξης και της ανατροπής. Το δρόμο της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Το δρόμο της ανιδιοτέλειας και της χειραφέτησης.
 Πρέπει να συγκροτήσουμε τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας σήμερα στη βάση των κοινών αναγκών  και δικαιωμάτων του. Να προσπαθήσουμε  να ακουστεί η φωνή όλων μας. Να πάψουμε να είμαστε ψηφία σε στατιστικές αναλύσεις, να συναντηθούμε μεταξύ μας, να σπάσουμε την απομόνωση και την μισαλλοδοξία. Δεν βλέπουμε την προσπάθεια μας ξέχωρη από το μαχόμενο εργατικό κίνημα ίσα – ίσα, είναι μία προσπάθεια που θέλει να συμβάλει στην διεκδίκηση και τον αγώνα της τάξης. Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα ενιαίο, ταξικό, εργαζομένων-ανέργων, σταθερά -ελαστικά απασχολούμενων, Ελλήνων-μεταναστών, νέων-μεγαλύτερων με πολιτική κατεύθυνση ανατροπής της επίθεσης, της ΕΕ και των κυβερνήσεων, των νέων μνημονίων, για την διεύρυνση των δικαιωμάτων μας και όχι μόνο την εξασφάλιση των “κεκτημένων”.
Χρειαζόμαστε συνδικάτα ταξικά που να παλεύουν για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, των μεταναστών, των ανέργων, αντιμετωπίζοντας τους σαν αυτό που πραγματικά είναι, κομμάτι της εργατικής τάξης. Χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα, τα σωματεία και το εργατικό κίνημα στα χέρια μας.
Να μοιραστούμε τον αγώνα, όχι την φτώχεια μας!
 Δεν μπορούμε να περιμένουμε την κυβέρνηση, το κράτος, την εκκλησία και τον δήμο να γίνουν φιλάνθρωπα ιδρύματα και να λύσουν το πρόβλημα επιβίωσης του λαού την ίδια στιγμή που είναι εκείνοι που το δημιουργούν. Πολύ περισσότερο δεν έχουμε να ελπίζουμε από τις ΜΚΟ, την φιλανθρωπία τύπου ΣΚΑΙ, την “εταιρική κοινωνική ευθύνη” του ΣΕΒ γιατί το πρόβλημα της επιβίωσης των εργαζόμενων και του λαού δεν λύνεται με ασπιρίνες στον καρκίνο. Θέλουν ένα λαό επαίτη και ζητιάνο χωρίς αξιοπρέπεια, που θα τον κάνουν ότι θέλουν για ένα ξεροκόμματο.
Δεν θέλουμε να μοιράσουμε την φτώχεια μας στο Κερατσίνι αλλά αγωνιζόμαστε για να πάρουμε από τον πλούτο που έτσι κι αλλιώς εμείς παράγουμε.
Είναι ακριβώς, αυτό το κρίσιμο σημείο, στο οποίο περισσότερο από ποτέ εμείς με τη δημιουργία εργατικών συλλογικοτήτων αντίστασης και ταξικής αλληλεγγύης στις γειτονιές πιστεύουμε ότι   μπορούμε να χτίσουμε την ενότητα όλων των εργαζόμενων, της αλληλεγγύης από καταπιεζόμενο σε καταπιεζόμενο με στόχο την ανατροπή αλλά και με τα υπόλοιπα πληττόμενα στρώματα.  Της αλληλεγγύης που δεν θα περιορίζεται μόνο στη βοήθεια αλλά και στις διεκδικήσεις και στον αγώνα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η δουλειά με τα μαθήματα αλληλεγγύης σε παιδιά ανέργων και εργαζομένων στη λογική των ίσων ευκαιριών στην παιδεία, ενταγμένα στην λογική του αγώνα για πραγματική δημόσια δωρεάν παιδεία. Με τη δημιουργία απεργιακού ταμείου για τους εργαζόμενους που αντιστέκονται, με στόχους πάλης και προσανατολισμό σε λύσεις εργατικών συμφερόντων για ζητήματα όπως πλειστηριασμοί, υπερχρεωμένα νοικοκυριά, μέριμνα για υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης, διακοπή παροχής ρεύματος, νερού κτλ.

Όταν το άδικο γίνεται νόμος, ο αγώνας γίνεται καθήκον!
Οφείλουμε να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας, χωρίς αναθέσεις και εξαρτήσεις.
Να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτούς που μας κλέβουν την ζωή και το μέλλον μας.  Θέλουμε ο αγώνας μας να αναδείχνει τους πραγματικούς υπεύθυνους για την κοινωνική κατάσταση, για την ανατροπή της επίθεσης, την πάλη για να πάρει ο κόσμος της δουλειάς πίσω τον κλεμμένο πλούτο που τόσα χρόνια παράγει. Αγώνα που θα εμπνέει ταξική ενότητα και θα αναπτύσσει την ταξική συνείδηση στους αγωνιζόμενους, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ώστε να αρθρωθεί ένα συνολικό σχέδιο ανατροπής της επίθεσης. .
Έτσι λοιπόν όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι, οι ελαστικά απασχολούμενοι και οι άνεργοι προχωράμε στην δημιουργία μιας εργατικής λέσχης στην περιοχή που μένουμε και εργαζόμαστε. Είναι ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα, αλλά και μια μοναδική ευκαιρία επικοινωνίας και αλληλεγγύης. Αφορά όλους
Ούτε δειλοί ούτε μοιραίοι ούτε άβουλοι, ούτε περιμένουμε κανένα θαύμα,
παίρνουμε τον αγώνα, εδώ και τώρα, στα  χέρια μας.
Απευθυνόμαστε λοιπόν,
στην συντριπτική εργαζόμενη πλειοψηφία που συνθλίβεται από την καπιταλιστική κρίση και την αντεργατική επίθεση, στο διαρκώς διευρυνόμενο τμήμα της εργατικής τάξης που βρίσκεται στην ανεργία,  στην νέα βάρδια της εργασίας που έχει γίνει συνώνυμη με την  περιπλάνηση και την αναζήτηση, στους εργαζόμενους σε μικρότερες και μεσαίες επιχειρήσεις της κάθε γειτονιάς, απλήρωτους , υποαπασχολούμενους, με χαμηλές αποδοχές σε πολλές περιπτώσεις και κάτω από τις κατάπτυστες συμβάσεις που η γραφειοκρατία υπογράφει και τέλος, στους μετανάστες εργαζόμενους που βιώνουν, με τον πιο ακραίο τρόπο, την εργοδοτική, κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

Η προσπάθεια για την ανάπτυξη εργατικής λέσχης στο Κερατσίνι είναι ένα εγχείρημα που φιλοδοξεί:

Ø  να αποτελέσει έναν πρώτο χώρο «υποδοχής», συγκρότησης, συλλογικής επαφής και οργάνωσης σε τοπικό επίπεδο, όλων των παραπάνω που στόχο θα έχει την αποτελεσματικότερη προώθηση της συλλογικής τους δράσης απέναντι στην επίθεση που δέχονται.
Ø  να εντάξει στην συνδικαλιστική ζωή,  στην πολιτική και οικονομική πάλη για την ανατροπή της επίθεσης όλους τους εργαζόμενους της γειτονιάς. Να ενταχθούν εργαζόμενοι σε υπάρχοντα σωματεία ή όπου δεν υπάρχουν να συμβάλλει ακόμη και στην  συγκρότηση σωματείων ή άλλου τύπου εργατικών δομών και συλλογικοτήτων από τα κάτω, ιδιαίτερα στους  νέους και τους μετανάστες.
Να «στεγασθούν» συνδικαλιστικά – συλλογικά εργαζόμενοι σε εργασιακούς χώρους χωρίς σωματεία, άνεργοι, υποαπασχολούμενοι κτλ.
Να παίξει ενισχυτικό ρόλο  στην προσπάθεια συλλογικής οργάνωσης των ανέργων.
Ø    να έχει μαχητικό διεκδικητικό χαρακτήρα των αναγκών και δικαιωμάτων εργαζομένων –ανέργων τόσο απέναντι στο κεντρικό όσο και το τοπικό κράτος. Η διεκδικητική πάλη αποτελεί το κρίσιμο σημείο. Ιδιαίτερα το τμήμα της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας έχει ουσιαστικό ρόλο στη διεκδικητική πάλη. Διεκδίκηση των ανέργων να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη , δωρεάν μεταφορές, ασφαλιστική κάλυψη για όλους τους ανέργους, δωρεάν δημοτικές παροχές (βρεφονηπιακοί σταθμοί, γυμναστήρια, κλπ), εμπλοκή με το κίνημα «δεν πληρώνω» κλπ.
Ø   να στέκεται δίπλα στο μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα και είναι παρών σε κάθε μάχη για την ανατροπή της επίθεσης. Φιλοδοξούμε οι συλλογικότητες που περιγράφουμε, να λειτουργούν και ως «τοπικά κέντρα αγώνα» είτε ως εργατικά κέντρα γειτονιάς, ως χώροι συνεύρεσης. Ταυτόχρονα, θα παίζουν τον ρόλο του «αναμεταδότη» στην γειτονιά και την τοπική κοινωνία, για όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της δουλειάς.
Ø   να προωθεί την εργατική αλληλεγγύη με ταξικό περιεχόμενο για την υπεράσπιση κάθε αδύνατου εργαζόμενου, όχι με τη λογική της φιλανθρωπίας και την ανάθεσης αλλά με την δημοκρατική ουσιαστική συμμετοχή όλων όσων εμπλέκονται σε αυτήν την διαδικασία. Καλώντας και όλη τη γειτονιά να δράσει με βάση αυτή τη φιλοσοφία σχετικά με την ταξική αλληλεγγύη, σε ευθεία αντιπαράθεση με την αστική και υποκριτική αλληλεγγύη – φιλανθρωπία που αναπτύσσουν «φιλεύσπλαχνοι» επιχειρηματίες .
Ø    να συμβάλλει σε μια συνολική αντί - πρόταση ενός σύγχρονου λαϊκού και εργατικού πολιτισμού,ενός διαφορετικού χαρακτήρα συλλογικής αναζήτησης και επιμόρφωσης με ενεργό ρόλο όσων συμμετέχουν και όχι με ρόλο θεατή. Ενός  λαϊκού πολιτισμού και κουλτούρας που ο λαός θα παράγει με δικά του μέσα με βάση τις ανάγκες και τις δικές του αναζητήσεις. Με τη δική του συμμετοχή στη καλλιτεχνική δημιουργία πέρα και μακριά από εμπορικά δίκτυα που παράγουν κέρδος προς όφελος του κεφαλαίου .
Ø   να προσπαθεί να καλλιεργήσει ανατρεπτική ταξική συνείδηση στους εργαζόμενους, τους άνεργους και την νεολαία με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Ταυτόχρονα, δίνουμε αποφασιστικά την μάχη για να επανέλθει στις γειτονιές η συλλογικότητα, η ενότητα των καταπιεσμένων και να ηττηθεί ο φόβος, ο κατακερματισμός και το “διαίρει και βασίλευε”, πάνω στον οποίο πατάει και αναπτύσσεται ο σύγχρονος κοινωνικός κανιβαλισμός και φασισμός.
Ø    να αποφασίζει η εργαζόμενη πλειοψηφία για τις διεκδικήσεις της και τη δέσμευσή τηςστην πάλη αυτών των αποφάσεων με συλλογικό τρόπο. Ενάντια στη λογική της ανάθεσης να διαμορφώνουμε  οι ίδιοι το περιβάλλον της ζωής μας και της δράσης μας με υιοθέτηση της αρχής της εξουσίας της συνέλευσης. Με βαθιά δημοκρατικές διαδικασίες, προβάλλοντας την δικιά μας δημοκρατία, των κάτω, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, την κρατική καταστολή και τον φασισμό.
Ø   να βάλει φρένο στην φασιστική-εθνικιστική ιδεολογία, τους ναζιστές της Χ.Α, τα μαντρόσκυλα των αφεντικών. Πρέπει να ηττηθούν! ο ατομισμός, η παθητικότητα και η μοιρολατρία είναι το έδαφος που αναπτύσσεται ο φασισμός, βαθιά συστημική και συντηρητική λογική. Πρέπει με την ανάπτυξη της συλλογικότητας, των κινητοποιήσεων,  της εργατικής αυτοοργάνωσης να εξαφανίσουμε το οξυγόνο με το οποίο το σύστημα θρέφει το φασιστικό φαινόμενο.

Καλούμε τον κόσμο της εργασίας, τους νέους, τους άνεργους, τους μετανάστες του Κερατσινίου να συμμετάσχουν 
ενεργά στην δημιουργία και στη λειτουργία 
της Εργατικής Λέσχης στη πόλη μας.

9/2/13

Εμείς, εργαζόμενοι-ες, νέοι-ές, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι του Κερατσινίου- Δραπετσώνας δηλώνουμε ότι ούτε δειλοί, ούτε μοιραίοι, ούτε άβουλοι είμαστε. Παιρνουμε τις ζωες μας και τον αγωνα στα χερια μας εδω και τωρα!

Σε καλούμε και εσένα να συμμετάσχεις στην δημιουργία Εργατικής Λέσχης στη πόλη μας.
Έλα μαζί μας να φτιάξουμε ένα χώρο αλληλεγγύης, συλλογικής δράσης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στην καταστροφή της ζωής μας.