Σας καλούμε σε μια σειρά από εκδηλώσεις (Συζητήσεις,Προβολές,Θέατρο,Καλλιτεχνικές παραστάσεις,Λαϊκό γλέντι,Έκθεση φωτογραφίας)
Αναλυτικά το πρόγραμμα:
Συμπληρώνοντας τρία χρόνια λειτουργίας πιστεύουμε
ότι είναι η στιγμή να ξανασυστηθούμε στη γειτονιά μας, απευθυνόμενοι σε όσους
έχουν γνωρίσει ή συμμετάσχει σε δράσεις αλλά και σε όσους δεν γνωρίζουν ακριβώς
ή και καθόλου τι είναι η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Η Εργατική Λέσχη λειτουργεί με γενικό σκοπό την
βελτίωση των όρων διαβίωσης του λαού της περιοχής. Με αυτό όμως δεν εννοούμε
ότι ερχόμαστε για δώσουμε ή να υποσχεθούμε έτοιμες λύσεις, είμαστε και εμείς
εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι, νέες και νέοι που μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα
με όλους τους κάτοικους της περιοχής, συναντηθήκαμε, δρούμε μαζί γιατί έτσι
πιστεύουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί να αντιμετωπίσουμε τα μικρά και μεγάλα
ζητήματα. Σκοπός μας, επίσης, δεν είναι να διαμεσολαβήσουμε απέναντι σε κράτος,
δήμο κι άλλους τέτοιους θεσμούς. Αντίθετα πιστεύουμε ότι τα δικαιώματά μας δεν
είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης αλλά διεκδίκησης. Τέλος, είμαστε αντίθετοι με τον
τοπικισμό και ερχόμαστε σε κόντρα με τον εθνικισμό, δεν αγωνιζόμαστε για να
μεταθέσουμε τα προβλήματα στην παρακάτω γειτονιά, ούτε για να ξεσπάσουμε την
απογοήτευση μας σε ανθρώπους σαν εμάς από άλλη χώρα που ο πόλεμος και η
εξαθλίωση τους έφερε εδώ.
Η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας
δημιουργήθηκε με το βλέμμα στα μεγάλα ζητήματα, αλλά θέλοντας να συγκεντρώσει
τις μικρές μάχες, τις μικρές αντιστάσεις που γεννιούνται στις γειτονιές, δεν
ξεχνάμε ούτε παραβλέπουμε ότι τα μνημόνια, το χρέος, οι πολιτικές έχουν ένα
πολύ συγκεκριμένο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Ένα σπίτι χωρίς
ρεύμα, ένα παιδί χωρίς ιατρική περίθαλψη, ένας ανασφάλιστος εργαζόμενος, ένας
άνεργος μπορεί να είναι μια λεπτομέρεια σε σχέση με το τι συμβαίνει συνολικά
στην κοινωνία, για όποιον το ζει όμως είναι ένα ανθρώπινο δράμα. Από αυτά
ξεκινούμε, θέλουμε να βρεθούμε δίπλα στο γείτονά μας, να μοιραστούμε τις
αγωνίες μας, να πάρουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο, να δώσουμε τη μάχη για κάθε
σπίτι, για κάθε χώρο εργασίας, να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην μόρφωση για
κάθε μαθητή, το δικαίωμα στον ελεύθερο χώρο, στην ψυχαγωγία, στην ίδια τη ζωή.
Σπάζοντας την αποξένωση, δείχνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη μας, δημιουργούμε
τους δεσμούς ώστε να πολεμήσουμε μαζί ενάντια σε ό,τι γεννά την φτώχεια και την
εκμετάλλευση.
Γιατί
Εργατική Λέσχη;
Περιγράφοντας
τις επιδιώξεις και τον χαρακτήρα μας πρέπει να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο
να μιλήσουμε για το πώς μπορούμε να δράσουμε μέσα από την Εργατική Λέσχη για να
πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Αρχίζουμε από το τι είναι.
Εργατική: Η εργασία, η συμμετοχή δηλαδή στην οικονομική
ζωή που μέσα από αυτή ο καθένας μας εξασφαλίζει τη διαβίωση είναι η βάση στην
οποία αναπτύσσεται η κοινωνική ζωή. Δουλειά χωρίς δικαιώματα, κακοπληρωμένη ή
και απλήρωτη, το άγχος της ανεργίας, καταρρακώνουν τους ανθρώπους,
καταστρέφοντας προσωπικότητες και ζωές, οδηγώντας στην απελπισία. Σε αυτό το
δύσκολο πεδίο βρίσκουμε τη βάση συγκρότησής μας, στους εργατικούς αγώνες
βλέπουμε την ελπίδα για έναν δίκαιο και ελεύθερο κόσμο. Θέλουμε να σταθούμε
δίπλα σε κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί τα δικαιώματά του, με κάθε τρόπο, να
στηρίξουμε των αγώνα, να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας. Θέλουμε να
είμαστε εκεί με κάθε τρόπο ώστε κανένας να μην νιώθει εγκαταλειμμένος απέναντι στην επίθεση στα δικαιώματα όλων μας, να ενώσουμε τα μικρά ρυάκια της
αντίστασης σε ένα ποτάμι που θα ανατρέψει αυτήν την επίθεση.
Λέσχη: Ο όρος συχνά παραπέμπει σε οργανισμούς που
θέλουν να προσφέρουν προνόμια στα μέλη τους, τι σημαίνει τότε μια λέσχη για
τους μη προνομιούχους; Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να αναφερθούμε στα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά της λειτουργίας αυτής της συλλογικότητας, η οποία ορίζεται από
όσους συμμετέχουν σε αυτήν. Θέλουμε να απευθυνθούμε και να παρέμβουμε συνολικά
στη ζωή της γειτονιάς, δίνοντας το χώρο για έκφραση των ιδεών και ανησυχιών
όλων. Δεν μένουμε σε ένα στείρο πολιτικό λόγο, η αλληλεγγύη, ο πολιτισμός ακόμα
και ο τρόπος που ψυχαγωγούμαστε έχουν ιδιαίτερη σημασία για τον τρόπο με τον
οποίο αγωνιζόμαστε. Η λέσχη είναι ο χώρος που θέλει να στεγάσει το σύνολο των
δραστηριοτήτων που δεν βρίσκουν χώρο σε ένα εμπορευματοποιημένο κόσμo.
Η λειτουργία της Εργατικής Λέσχης αυτά τα τρία
χρόνια και η αλληλεπίδρασή της με τον κόσμο της γειτονιάς ήταν που όρισε και
τον χαρακτήρα της ως συλλογικότητα, των ανθρώπων δηλαδή που δραστηριοποιούνται
μέσα από αυτήν. Οι αγώνες που δώσαμε μαζί, οι διεκδικήσεις, οι δυσκολίες και τα
προβλήματα που συναντήσαμε, ως κομμάτι αυτής της γειτονιάς μας οδήγησαν στους
άξονες της παρέμβασης μας.
Οι
τρεις πυλώνες ενασχόλησής μας: Αλληλεγγύη-Πολιτισμός-Εργατικό κίνημα
Τα χρόνια που πέρασαν, είδαμε την κρίση του
καπιταλισμού, με τις μνημονιακές πολιτικές που αυτή φέρνει, να αυξάνει με
ραγδαίους ρυθμούς την φτωχοποίηση του λαού. Ανεργία, κατασχέσεις, σπίτια χωρίς
ρεύμα, παιδιά να υποσιτίζονται, σε αυτά έρχεται να προστεθεί η όξυνση των
πολέμων στην ευρύτερη περιοχή και τα προσφυγικά ρεύματα που γεννά ο πόλεμος.
Χιλιάδες κατατρεγμένοι έφτασαν στην χώρα μέσα από επικίνδυνες διαδρομές
κατευθυνόμενοι στην Ευρώπη ψάχνοντας για μια ευκαιρία στην ασφάλεια, για να
ζήσουν μακριά από τον πόλεμο. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται ακόμα εδώ, ζουν σε
δύσκολες συνθήκες, εγκλωβισμένοι από τις μισάνθρωπες πολιτικές της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Από τη δικιά του μεριά ο ελληνικός λαός έδειξε την αλληλεγγύη του με
κάθε τρόπο, παρά τις δυσκολίες που και ο ίδιος αντιμετωπίζει. Η αλληλεγγύη
είναι κάτι πολύ διαφορετικό, πολύ μεγαλύτερο από τη φιλανθρωπία για τη
δημοσιότητα των πλουσίων, ή των ΜΚΟ που έρχονται να θησαυρίσουν πάνω στο δράμα
των ανθρώπων. Η αλληλεγγύη του λαού, η ταξική αλληλεγγύη, που γεννιέται μέσα
από το αίσθημα της κοινής μοίρας, είναι δύναμη και δέσμευση. Δέσμευση ότι
κανείς μας δεν θα βρεθεί μόνος, δύναμη για να δώσουμε τους αγώνες μας, ένα χέρι
που θα σφίγγεται σε γροθιά και θα μας δίνει κουράγιο. Αυτήν την αλληλεγγύη
θέλουμε να συνεχίσουμε και να ενισχύσουμε για τους πρόσφυγες, για όσους
κινδυνεύουν από κατασχέσεις, απολυμένους, απλήρωτους, μαθητές που δίνουν τον
δικό τους αγώνα για μόρφωση, έμπρακτα με κάθε τρόπο που μπορούμε (συλλογή
αναγκαίων ειδών, μαθήματα αλληλεγγύης κα) και με αγώνα για την διασφάλιση όλων
όσων δικαιούμαστε, σίτιση, στέγαση, υγεία, περίθαλψη, μόρφωση.
Ένα από τα συνεπακόλουθα της οικονομικής κρίσης
ήταν και η χρεωκοπία σε σημαντικό βαθμό, του λαϊκού
πολιτισμού. Η μαζική υποκουλτούρα, βασισμένη
στον εντυπωσιασμό και την πρόκληση, καλούσε το λαό να σπαταλήσει τεράστια ποσά
ώστε να βρεθεί σε μια ξαπλώστρα ή ένα τραπέζι για να νιώσει για λίγες μέρες ή
ώρες ένας από αυτούς. Αυτούς δηλαδή που δεν έχουν το άγχος της επιβίωσης ή, αλλιώς,
αυτούς που έχουν τη δύναμη και την εξουσία να καθορίζουν τις τύχες των
ανθρώπων. Μαζί με αυτά πάντοτε υπήρχε και η κουλτούρα που συνθέτουν οι απλοί
άνθρωποι με τα φτωχά τους μέσα. Θεατρικές παραστάσεις από μαθητές ή ομάδες
γειτονιάς, μουσική από συγκροτήματα σε υπόγεια σπιτιών ή μικρές σκηνές λαϊκής
και παραδοσιακής μουσικής, ακόμα και ποιήματα ή μυθιστορήματα από λογοτέχνες
της διπλανής πόρτας. Όταν τα οικονομικά προβλήματα άρχισαν να αυξάνονται, ο
κόσμος να μην μπορεί να δαπανά όπως πριν για την διασκέδαση, αυτή η κουλτούρα
ήταν που άρχισε αργά αλλά σταθερά να αναδεικνύεται. Πολλοί από αυτούς τους,
πραγματικά λαϊκούς, καλλιτέχνες ήταν που άρχισαν να στρέφουν το ενδιαφέρον τους
και τη δημιουργικότητά τους σε αυτά που απασχολούσαν τον κόσμο γύρω τους,
μοιραζόμενοι τις ίδιες αγωνίες, προβλήματα αλλά και ελπίδες. Σε αυτόν τον πολιτισμό
ανοίγουμε την εργατική λέσχη για να βρει χώρο να εκφραστεί, αυτόν θέλουμε να
υποστηρίξουμε όσο μπορούμε, να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση αυτών των
καλλιτεχνών, να δείξουμε την ομορφιά που μπορεί να παράξει αυτός ο λαός και τον
κόσμο που μπορεί να φτιάξει παίρνοντας τη ζωή του στα χέρια του. Η τέχνη μας
ανοίγει δρόμους, μας δίνει εικόνες από τις δυνατότητες που έχουμε, μας δίνει
έμπνευση για τους αγώνες που έρχονται.
Πάνω
απ' όλα, η Εργατική Λέσχη είναι ένα εγχείρημα ταξικής
ανασυγκρότησης στη γειτονιά. Στη σημερινή
εποχή του κατακερματισμού, των πολλαπλών μορφών εργασιακής απασχόλησης, της
συνεχούς εναλλαγής από την ανεργία στην επισφαλή εργασία και πάλι πίσω,
επιχειρεί να συγκροτήσει έναν κοινωνικό ιστό στη γειτονιά, έναν εργατικό
σύνδεσμο-σωματείο στην περιοχή, που δε θα υποκαθιστά αλλά θα ενισχύει την
οργάνωση και τον αγώνα μέσα στον χώρο δουλειάς, όπου και δίνονται οι μεγάλες
μάχες. Σ' ένα τοπίο, στο οποίο το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων είναι
εκτός συνδικαλισμού, άνεργο ή δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως εργαζόμενο (βλ. πεντάμηνα
και voucher), στο οποίο η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μετά από
δεκαετίες ξεπουλήματος των αγώνων μας και λειτουργώντας στην ουσία ως το μακρύ
χέρι της εργοδοσίας μέσα στην εργατική τάξη, έχει θέσει σοβαρά εμπόδια στην
οργάνωση του εργατικού κινήματος, είναι σαφές ότι η οργάνωση όλου αυτού του
διάσπαρτου δυναμικού απαιτεί και νέους τρόπους προσέγγισης. Παλεύουμε να
ενισχύσουμε την υπαρκτή αλλά σχετικά αδύναμη τάση συγκρότησης εργατικών
συσπειρώσεων και σχημάτων σε κλάδους όπου επικρατεί ο εργασιακός μεσαίωνας από
τη σκοπιά της εργατικής συσπείρωσης και οργάνωσης στη γειτονιά και από κοινού
να τη μετατρέψουμε σε μαχητικό, μαζικό ρεύμα υπεράσπισης των εργατικών
δικαιωμάτων μας και οριστικής ανατροπής του αντιπάλου. Φωτεινό παράδειγμα για
μας ήταν οι κινητοποιήσεις στη MIGATO, στις οποίες το κύμα εργατικής
αλληλεγγυης που αναπτύχθηκε πανελλαδικά από τις συλλογικότητες γειτονιάς οι
οποίες τα έβαλαν με την εργοδοσία προχωρώντας σε μαζικούς αποκλεισμούς
καταστημάτων και παρέκαμψαν τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, ήταν τελικά
νικηφόρο!
Ο ατομικός δρόμος είναι
αδιέξοδος. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την λαίλαπα της επίθεσης και αφήνει τον
καθένα μας μόνο του και ανυπεράσπιστο. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις δικές
μας δομές οργάνωσης κι αλληλεγγύης, σε μια εποχή όπου πλέον το αυτονόητο
καθίσταται περιττό και επιζήμιο, στις μέρες όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια
κοστίζει ακριβά. Παλεύουμε να εντάξουμε στη συνδικαλιστική ζωή και τον αγώνα
όλους τους εργαζομένους, τη νεολαία, τους ανέργους. Να αφουγκραστούμε τις
ανάγκες τις τοπικής κοινωνίας και να παλέψουμε γι' αυτές. Να ενισχύσουμε τις
μορφές χειραφέτησης και ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης στο βαθμό που μας
αναλογεί και να αγωνιστούμε μέχρι την τελική νίκη!
